Rita-kapel

Rita wilde eigenlijk in het klooster, maar haar ouders huwden haar op veertienjarige leeftijd uit. Haar echtgenoot bleek een enorme bruut te zijn. Rita werd moeder van twee kinderen. Nadat haar man was vermoord zworen haar zonen bloedwraak. Rita kon niet leven met het idee dat haar kinderen mensen zouden vermoorden. Daarom wenste zij dat haar kinderen zouden sterven. Dat gebeurde inderdaad en de bloedwraak werd niet uitgevoerd. Na de dood van haar kinderen was Rita alleenstaand en stond niets een gang naar het klooster in de weg. Dat Rita patrones van de wanhopigen is, zal op basis van haar levensverhaal niemand verbazen.

TOCH IS HET VERHAAL NA DE DOOD VAN HAAR MAN EN KINDEREN NOG NIET AFGELOPEN.

Lees hieronder verder.

Ondanks dat Rita alleenstaand was, weigerde de kloosterorde van het Maria Magdalenaklooster in Cascia haar aanvankelijk op te nemen. Volgens de legende werd haar de toegang tot driemaal toe geweigerd. Nadat in een nachtelijk visioen Johannes de Doper, Augustinus en Nicolaas van Tolentino verschenen, brachten deze drie haar naar het klooster waarvan de poorten zich daarna vanzelf openden. Op Goede Vrijdag 1442 werd Rita gestigmatiseerd door een doorn uit de doornenkroon van Jezus Christus. De wond daarvan zou nooit meer genezen.

Aan een familielid vroeg zij op haar ziekbed in 1447 om een roos. Ondanks dat het winter was vond haar verwante een roos die zij kreeg. Op 22 mei van dat jaar stierf zij. Om deze reden krijgen zieken op de sterfdag van Rita op veel plaatsen nog steeds gewijde rozen. Tien jaar na haar dood werd haar lichaam opgegraven en dat bleek nog geheel intact te zijn. Het werd opgebaard in een glazen sarcofaag in de kerk van Cascia.